Do Pompei w 1872 roku przyjechał w interesach Bartolo Longo, który był adwokatem i ateistą. Po zakończeniu pracy, przygnębiony i niespokojny poszedł na spacer do Doliny Pompejańskiej. Wówczas zwrócił się do Boga z pytaniem, co ma zrobić by osiągnąć spokój sumienia i odpokutować za grzechy. Usłyszał odpowiedź płynącą z głębi serca, która całkowicie przemieniła jego duszę: „Jeżeli pragniesz spokoju duszy i kiedyś jej zbawienia, rozszerzaj nabożeństwo Różańca Świętego, bo ten, kto to czyni, nigdy nie zginie. Tak obiecała Matka Boża Św. Dominikowi.” Wkrótce w życiu adwokata nastąpiły duże zmiany. Z zatwardziałego ateisty i grzesznika stał się człowiekiem pobożnym i miłosiernym. Porzucił dotychczasowy zawód. Skupił się na popularyzacji modlitwy Różańcowej i założył Bractwo Różańca Świętego. Jego nowym przedsięwzięciem było wzniesienie obok rzymskiej Pompei nowego miasta z Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej, sierocińcami i szkołami. Najpierw rozpoczął budowę świątyni, w której miał być umieszczony cudowny obraz Matki Bożej Różańcowej sprowadzony do Pompei 13 listopada 1875 roku. W tym czasie w Neapolu miało miejsce kilka cudownych uzdrowień, co spowodowało, że mieszkańcy okolicznych miejscowości chętnie pomagali przy budowie kościoła. Budowę zakończono w 1894 roku. Świątynię ofiarowano jako dar jubileuszowy papieżowi Leonowi XIII, który wyniósł kościół do godności bazyliki. W 1901 roku świątynię ogłoszono sanktuarium papieskim.  

Cudy i łaski doznawane za przyczyną Maryi z Pompei stały się powodem coraz liczniejszych pielgrzymek. Wierni szukający u Niej wsparcia, pociechy, a czasem nawet cudu nie przybywali tu na darmo. W sanktuarium odnotowano wiele cudownych uzdrowień. Znana jest historia nieuleczalnej dziewczynki z Neapolu – Fortunatiny Agrelli, której objawiła się Matka Boża i powiedziała „Zwracałaś się do Mnie różnymi tytułami i zawsze otrzymywałaś moje łaski. Teraz wzywasz Mnie tytułem, który jest mi najmilszy: „Królowa Różańca Świętego”, dlatego nie mogę odmówić twojej prośbie. Odpraw 3 nowenny różańcowe z prośbą i 3 nowenny z podziękowaniem”. To wydarzenie stało się początkiem nabożeństwa zwanego „nowenną nie do odparcia”, które polegało na odmawianiu cząstki różańca przez 54 dni.