Cud eucharystyczny w Lanciano miał miejsce w VII wieku. W klasztorze pod wezwaniem Św. Longina kapłan z zakonu Św. Bazylego odprawiał Mszę Świętą. Często wątpił w przeistoczenie i w chwili, kiedy skończył wypowiadanie konsekracji hostia, którą trzymał w dłoniach przemieniła się w okrągły fragment ciała, a wino w krew. Ciało pozostało nienaruszone. Natomiast krew w kielichu zamieniła się w pięć nierównych grudek.

Grudki krwi, po uzyskaniu zgody biskupa, poddano pomiarom. Według zapisu ciężar pojedynczej grudki był równy ciężarowi pięciu, ciężar dwóch równy ciężarowi trzech, a ciężar najmniejszej grudki równy ciężarowi największej. W latach 1970–1971 relikwie poddano kolejnym badaniom, które wykazały, że jest to krew człowieka grupy AB, a cząstki ciała to fragment mięśnia sercowego. Taka sama grupa krwi znajduje się na Całunie Turyńskim. Skład krwi odpowiada świeżej krwi ludzkiej. Zamoczona w wodzie skrzepła krew staje się płynna. Badania dowiodły, że relikwie są pochodzenia ludzkiego.

Hostię i bryłki krwi pierwotnie umieszczono w relikwiarzu z kości słoniowej, a następnie w wykonanej ze złota i kryształu monstrancji. Relikwie można zobaczyć w kościele Św. Franciszka w Lanciano, w otwartym od tyłu tabernakulum.